Sylwester Latkowski: kim jest autor "Nic się nie stało"?

Sylwester Latkowski urodził się w Elblągu w 1966 roku. Skończył technikum mechaniczne o profilu obróbka skrawaniem. Wyuczony zawód szybko porzucił. Bez powodzenia starał się dostać do łódzkiej filmówki. Później próbował swoich sił literackich, publikując w magazynie "Poezja". Kiedy pod koniec lat 80. groził mu pobór do wojska, znów podjął naukę. Tym razem w Instytucie Pielęgniarstwa, które wysłało go na praktyki do szpitala psychiatrycznego w Kocborowie. W 1989 roku, mając średnie wykształcenie, został nauczycielem w wiejskiej szkole w Straszewie. Później podniósł swoje kwalifikacje zawodowe w studium nauczycielskim, kończąc je ze średnim wykształceniem pedagogicznym. Zawód belfra też jednak rzucił.

W 1989 roku Latkowski angażuje się społecznie po stronie opozycji. Założył w Elblągu Komitet Obywatelski, środowisko, które wspierało Porozumienie Centrum braci Kaczyńskich. To właśnie wtedy Latkowski poznał Jarosława Kaczyńskiego, ówczesnego kandydata do Senatu oraz wielu obecnych polityków PiS. Wspierał ich kampanię, nagrywając pierwsze reklamówki wyborcze.

Na początku lat 90., podobnie jak wielu rodaków, także i on próbuje swoich sił w biznesie. Rozpoczyna handlować żelem do włosów. Tańszy produkt pakuje w modne zagraniczne opakowania. Interes idzie dobrze, dziennikarz otwiera nawet dom handlowy w Kwidzynie, ale po kilku latach popada w konflikt z prawem. Nie chodzi jednak o paragrafy gospodarcze.

W związku ze sprawą podwójnego zabójstwa w Szczecinie Latkowski był poszukiwany przez Policję. W latach 19993-1998 ukrywał się w Rosji, a swoje doświadczenia z tego okresu opisał w powieści "Wozacy". Po powrocie do kraju został skazany na dwa lata i trzy miesiące więzienia za wymuszenie rozbójnicze. Z więzienia wyszedł z kontaktami i pomysłem na swój pierwszy głośny film - "To my, rugbiści". Za sprawą tego dokumentu o szalikowcach Arki Gdynia został zauważony przez TVP. Niedługo potem dostał swój pierwszy reporterski program. Do telewizyjnej Dwójki zaprosiła go Nina Terentiew, prywatnie matka chrzestna jego córki, Marianny.

W roku 2005 Latkowski popularyzuje termin "układ" w odniesieniu do ludzi mediów i politycznego establishmentu. To na antenie jego programu "Konfrontacja" Jarosław Kurski oskarża "Fakty" o cenzurę i rozpala temat dziadka Donalda Tuska w Wehrmachcie. W sierpniu 2007 karierę robi kolejny film Latkowskiego. Chodzi o jego amatorskie nagranie wykonane telefonem komórkowym z akcji zatrzymania przez ABW ówczesnego ministra MSWiA, Janusza Kaczmarka, która miała miejsce w domu reżysera.

W 2013 roku Latkowski przejmuje stery jako naczelny tygodnika "Wprost", w którym kładzie nacisk na dziennikarstwo śledcze. Promując nową linię pisma hasłem "Nie ma świętych krów", rozpętuje burzę artykułami na temat Kamila Durczoka (zarzuty mobbingu w redakcji "Faktów" i molestowania seksualnego - przyp.red.). Rok później Latkowski wstrząsał sceną polityczną, ujawniając tzw. aferę podsłuchową. Nielegalne nagrania polityków doprowadziły do dymisji niemal całego ówczesnego rządu premier Ewy Kopacz.

18 czerwca 2014 roku do redakcji tygodnika wkroczyło ABW, próbując skonfiskować sprzęt z nagraniami. Wywiązała się szarpanina, a Latkowski zasłynął obroną laptopa i wolności mediów.

Życie prywatne Latkowskiego jest równie barwne, jak jego szeroka działalność zawodowa. Dokumentalista był trzykrotnie żonaty. Ma troje dzieci: syna i dwie córki. Obecną małżonką reżysera jest Ewa Latkowska, z którą ma córkę Mariannę.