Miał być zakonnikiem, został gwiazdą TVP. Zmarł nagle w wieku 35 lat. Co się stało?

Sławomir Siejka urodził się w 1959 r. 30 lat później zaczął pracę w TVP i szybko zrobiło się o nim głośno. Jego matka prawdopodobnie nie była zachwycona ścieżką kariery syna. Chciała dla niego zupełnie innego losu. To ze względu na jej marzenie uczył się w seminarium franciszkanów. Był wówczas nastolatkiem i spełniał pragnienie matki, sam ani myślał o tym, by zostać duchownym.

Ciągnęło go do ludzi, uwielbiał ich rozśmieszać i zabawiać. Najpierw pracował jako kelner, później, po studiach dziennikarskich, zaczepił się w TVP. Tam w pełni korzystał z talentu aktorskiego i muzycznego. Widzowie bardzo go lubili, więc Siejka pojawiał się w kolejnych programach.

- Po emisji mojego pierwszego reportażu pani Nina podeszła do mnie i powiedziała, że jutro poprowadzę poranny program w Dwójce. Dosłownie wepchnęła mnie do śniadaniówki. Nina Terentiew jest dla mnie niedościgłym wzorem prawdziwej osobowości telewizyjnej - Siejka zachwalał szefową w "Antenie".

Jego kariera doskonale się rozwijała, ale nagle przerwała ją ciężka choroba.

W najnowszym odcinku podcastu "Clickbait" sprawdzamy, jak bardzo Netflix zmasakrował "Znachora", radzimy, dlaczego niektórych seriali lepiej nie oglądać w Pendolino oraz żegnamy się z "Sex Education", bo chyba najwyższy już czas, nie? Możesz nas słuchać na Spotify, w Google Podcasts, Open FM oraz aplikacji Podcasty na iPhonach i iPadach.

Siejka odnosił sukces za sukcesem. Pracował jako model i aktor, a nawet muzyk w filharmonii. Uwielbiał uczyć się nowych rzeczy.

- Najpierw był niedoszły ksiądz, no może teolog. W każdym razie spędziłem sporo lat w seminarium. Potem - bez żadnego oszukaństwa - muzyk. W orkiestrze Filharmonii Narodowej grałem na tampurze, czyli starohinduskim instrumencie. Następnie aktor i tancerz, ale proszę to potraktować małą literą. W Teatrze Syrena byłem w studiu wokalno-aktorskim. Podstawowy zawód to dziennikarz. Jest jeszcze prezenter - zapowiadałem koncerty w filharmonii. Teraz zapowiadam programy telewizyjne i numery cyrkowe. I za chwilę stanę się magikiem - opowiadał o swoich umiejętnościach na początku lat 90. w "Super Expressie".

Siejka skupiał się na pracy. Prywatnie uchodził za sympatycznego mężczyznę, kochał muzykę i zwierzęta (miał ukochanego charta o imieniu Filip). Zresztą na antenie też wciąż się uśmiechał i zarażał optymizmem. Lubił pomagać innym, udzielał się charytatywnie. Nie założył jednak rodziny.

W TVP był jednym z niewielu mężczyzn. W czasach, gdy robił karierę, to głównie kobiety działały jako spikerki i prezenterki. Podobnie jak doświadczone koleżanki zawsze starał się być przygotowany do wywiadów i profesjonalny. Nic dziwnego, że wróżono mu sukces.

Siejka był zapracowany, ale kiedy zaczął tracić na wadze, jego współpracownicy zaczęli się niepokoić, myśląc, że to nie tylko kwestia dodatkowych zajęć i mnóstwa zadań w TVP oraz poza telewizją. Jesienią 1994 r. Sławomir wyglądał na wyjątkowo zmęczonego, brakowało mu energii, widać było, że nie jest z nim dobrze.

W listopadzie dziennikarz nagrywał program dla TVP i nagle poczuł się gorzej. Miał zasłabnąć na planie, a Ewa Kuklińska, która była w studiu, wezwała karetkę. Siejka miał problem z oddychaniem, więc medycy zajęli się nim natychmiast.

Okazało się, że dziennikarz cierpiał na zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Jedna z jego znajomych, która odwiedzała go w szpitalu, mówiła później, że Siejka na zmianę tracił i odzyskiwał przytomność. - Wypuśćcie mnie, przecież mnie potrzebują! - miał krzyczeć. Choć najbliżsi wierzyli, że poradzi sobie z chorobą, stało się inaczej.

Siejka zmarł 23 listopada 1994 r. - Nie dbałeś o swoje zdrowie i zapłaciłeś za to najwyższą cenę - stwierdziła z żalem przyjaciółka prezentera w "Gazecie Wyborczej"