Wodecki: Chciałem odejść z "Tańca z gwiazdami"

Nam Zbigniew Wodecki opowiedział, jak zrobił karierę w czasach komuny, dlaczego jego dzieci nie chcą już, by śpiewał przebój „Chałupy welcome to” i dlaczego po drugiej edycji „Tańca z gwiazdami” myślał, by porzucić program. Zdradza też, dlaczego nigdy już nie zaśpiewa w duecie ze Zdzisławą Sośnicką oraz dlaczego szanuje Dodę.

Wychodzę z takiego założenia, że nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Miałem kiedyś propozycję wyjazdu do Niemiec na stałe, ale po pierwsze ja bym nigdy nie zniósł śpiewania po niemiecku. Jak raz zaśpiewałem „Bacha” w tym języku, to mi od razu przeszło... W Ameryce też mi się nie podobało. Oni mają na każdej ulicy wspaniałego muzyka, nie potrzeba im kolejnych. A w Polsce mamy kompleks prowincjusza. Upajamy się zagraniczną muzyką choć mamy wspaniałych artystów. Ja mam naturę psa… Skoro urodziłem się w Krakowie, to tam chciałbym pozostać. Jak jestem na jakimś wyjeździe, a byłem już w wielu fantastycznych krajach, to tylko czekam na to kiedy wrócę….

Lubię śpiewać „Zacznij od Bacha”, „Z Tobą chcę oglądać świat”, „Izoldę”. Może to nie są przeboje, ale bardzo miło mi do nich wracać.

No tak – „Chałupy” i „ Pszczółka Maja”. Ale to są tylko przeboje… A takie, z całym szacunkiem trwają co najwyżej tylko przez sezon lub dwa, jak „Mniej niż zero”, „ Nie ma wody na pustyni”, czy „Takie tango”. Później przychodzą inne piosenki.

Wbrew pozorom, komuna była bardzo łaskawa dla artystów i pozwalała im na swobodę tworzenia. Oczywiście często to robiono w celach propagandowych… Przecież to za czasów systemu powstały najlepsze festiwale np.: Jazz Jamboree, Warszawska Jesień. Oczywiście my się przeciwko temu buntowaliśmy, ale wtedy po prostu trzeba było mieć jakiegoś wroga.

Teraz to artystów jest jak psów. Natomiast prawdziwi mistrzowie zeszli do podziemia i nikt ich nie słucha, poza grupką melomanów. Teraz panuje wszechobecna komercja. To co jest trudniejsze w odbiorze rzadziej trafia do społeczeństwa. Komercja zabija sztukę.

Ja się nie pchałem nigdy na pierwszą linię. Zawsze bardziej byłem skrzypkiem niż piosenkarzem. Ale są utwory, które lubię wykonywać częściej niż inne. Na przykład, choć nie śledzę internetu, wiem, że mój duet z Edytą Górniak w piosence „Z Tobą chcę oglądać świat” został bardzo dobrze odebrany. To miłe… Ale z drugiej strony, dzieci mi mówią: Tato, nie śpiewaj już więcej „Chałup”! No i ja się staram nie śpiewać, choć ludzie wciąż się tego domagają...

Namawiam ją ciągle do powrotu… Ostatnio nawet była taka propozycja z Katowic. No cóż, pani Zdzisława ma już dość śpiewania. Ona już się tym zmęczyła. Zdziśka miała niepowtarzalny głos, jakiego nie ma nikt inny, sama Madonna mogłaby u niej w chórkach śpiewać… I wcale teraz nie żartuję, proszę porównać na przykład „Don't Cry For Me Argentina” w wydaniu Madonny i Sośnickiej… To artystyczna przepaść.

Przyznam się, że na początku był taki moment, że miałem już dość, przechodziłem okres lekkiego załamania. Myślałem sobie wtedy: Przecież ja nie jestem od tego, ludzie mnie pytają kiedy będę znowu śpiewał. Nawet myślałem, by się wycofać z programu. Ale to było gdzieś około drugiej edycji. Ale gdy przychodzi edycja dwunasta, to już nie ma sensu się buntować. Ponadto ja bardzo lubię pracować z tymi ludźmi. Siedzieć koło pani Beaty Tyszkiewicz, która jest królową samą w sobie, to zaszczyt. A ponadto jest to po prostu bardzo dobra audycja, gdzie można usłyszeć orkiestrę, która gra ze sobą od wielu lat…

Doda jest świetną dziewczyną i jeśli ona wszystko co osiągnęła, zrobiła świadomie – to chylę przed nią czoła. No a przy tym, ona naprawdę całkiem nieźle śpiewa. I jest na co popatrzeć...

Czekam już tylko na Oscara! Może uda się zaapelować do Spielberga na łamach Faktu, żeby mnie zatrudnił?