Bił rekordy popularności na świecie. Uwielbiała go nawet królowa. Jednak Benny Hill zmarł w zapomnieniu

Był wprawdzie sławny, ale i samotny. Zbił majątek, a chodził w starych butach i umarł w wynajętym mieszkaniu. Na ekranie uśmiechnięty, niekiedy rubaszny, prywatnie bywał przygnębiony, miał wiele kompleksów i dziwactw, które tylko potęgowały poczucie osamotnienia. Przede wszystkim jednak czuł się niekochany. Obejrzyj galerię i poznaj historię Benny'ego Hilla, jednego z najpopularniejszych komików na świecie.

Gwiazdy, które przyznały się do depresji

Benny Hill był niezwykle kreatywnym człowiekiem, poliglotą i wszechstronnym artystą: znakomitym mimem ze smykałką do slapsticku, świetnym muzykiem, kompozytorem, scenarzystą. Świat zapamiętał go jako uroczego "niegrzecznego chłopca", bohatera, który pojawia się w kolejnych, różnorodnych skeczach – lekko pikantnych, ale przede wszystkim doskonale przez Hilla zagranych. Bohater może wydawać się lubieżny, ale jest też sympatyczny.

W późniejszych latach humor był ostrzejszy i pojawiało się więcej skąpo odzianych aktorek (zwłaszcza od 1980 r., gdy wprowadzono grupę taneczną Hill’s Angels), przez co Benny Hill wpadł w kłopoty. Oskarżany o seksizm Hill wyjaśniał, że w jego skeczach kobiety przedstawiano, owszem, jako atrakcyjne, ale też inteligentne i zachowujące godność, podczas gdy pożądliwi mężczyźni tylko się ośmieszali. – To nikomu nie wyrządza żadnej krzywdy. Jest tak obraźliwe jak pocztówka znad morza – pisali oddani wielbiciele humoru komika.

W pierwszych dekadach istnienia "The Benny Hill Show" był telewizyjnym hitem, przyciągającym przed odbiorniki rekordowe liczby widzów – na początku lat 70. było to ponad 21 mln oglądających. W 1965 r. Hill został nagrodzony nagrodą BBC dla Osobowości Roku. W 1972 otrzymał z kolei prestiżową nagrodę BAFTA.

W 1969 roku Benny Hill podpisał kontrakt z Thames Television – miał pozostać w tej firmie do końca swojej kariery telewizyjnej. To właśnie programy stworzone przez Hilla dla Thames w latach 1969–1989, wszystkie napisane przez niego samego, utrwaliły się w świadomości widzów jako reprezentatywne dla jego humoru, na który składały się slapstick, parodia i podteksty seksualne.

Pomimo osiągnięcia światowej sławy Hill przeżył gorzkie rozczarowanie, gdy decydenci Thames w 1989 r. podziękowali mu za współpracę. Ich zdaniem komedie Hilla były już "przestarzałe". Nie pomogła też narastająca fala krytyki wobec seksistowskiego poczucia humoru. Dla Benny’ego był to koniec telewizyjnej kariery. Pozostał jednak postacią kultową, jego show sprzedawano na DVD i dziś uznawany jest on za klasykę komedii. Temat muzyczny z "The Benny Hill Show", znany też jako "Yakety Sax", nadal dobrze się kojarzy.