Ranking gospodarzy teleturniejów

Gospodarz teleturnieju powinien być otwarty, bezpośredni, a przede wszystkim komunikatywny. Musi potrafić nawiązać kontakt z zawodnikami i zadbać o dobry klimat w studiu.

Udaje się to niewątpliwie Robertowi Janowskiemu, który od ponad 13 lat prowadzi muzyczny teleturniej „Jaka to melodia?”. Często z zawodnikami spotyka się tuż przed nagraniem w bufecie, gdzie mogą sobie swobodnie porozmawiać, wyluzować się.

– Staram się stworzyć atmosferę „domową”. Uważam, że moja rola w tym teleturnieju jest służebna: najważniejsi są gracze i zależy mi, by czuli się jak najbardziej komfortowo. Wiadomo, że każdy z nich chce zwyciężyć, ale jednocześnie dobrze się bawią – mówi Robert Janowski.

Wszelkie napięcie gospodarz „Jakiej to melodii?” rozładowuje żartami, zresztą podobną taktykę przyjął Hubert Urbański. W teleturnieju „Milionerzy”, który prowadzi, gra toczy się o naprawdę duże pieniądze.

Największy spokój w trakcie gry zachowuje oczywiście... gospodarz teleturnieju, ale i jemu potrafią udzielić się emocje zawodników. Tak było, gdy kilka miesięcy temu padła najwyższa wygrana, czyli milion zł.

– Przed ostatnim pytaniem powiedziałem zawodnikowi, że jeśli zaryzykuje i wygra milion, to ja zatańczę w studiu. No i musiałem dotrzymać słowa – opowiadał Hubert Urbański.

Entuzjazm i poczucie humoru to oręż też innego prowadzącego – Karola Strasburgera. W programie „Familiada” chodzi tak naprawdę o dobrą zabawę i jego rola sprowadza się do dbania o wyśmienity nastrój osób, biorących udział w teleturnieju.

– Zależy mi na tym, by zawodnicy poczuli się jak najbardziej swobodnie, by odnaleźli się przed kamerami i nie stresowali się swoim występem – mówi Karol Strasburger.

Do nieco bardziej powściągliwych gospodarzy teleturniejów należą: stateczny Tadeusz Sznuk i elokwentny Roman Czejarek. Sznuk prowadzi od 16 lat „Jeden z dziesięciu”, a jego opanowanie, cierpliwość do zawodników, spokojny ton, jakim zadaje pytania przysporzyły mu rzesze wiernych fanów.

Z kolei optymizm, dystans i nienaganne maniery Czejarka równoważą stres, jaki przeżywają zawodnicy, bo w „Gilotynie” liczy się refleks i przytomność umysłu.

AOS