"Przyjaciółki": Stużyńska wyjawia sekret serialu

– Oczywiście, że jest. Wejście w taką nieszczęśliwą postać sporo mnie kosztuje. To wymaga dużo więcej skupienia i pracy nad zagłębianiem się w bardziej mroczne rejony ludzkiej psychiki i natury. Tak naprawdę im trudniej, tym ciekawiej.

– Zazwyczaj jest lepiej, gdy kobieta na ekranie dobrze wygląda. Poza tym każda kobieta lubi być atrakcyjna. A Anka nie może dobrze wyglądać. Tak naprawdę im gorzej, tym lepiej. Im gorzej wyglądam, tym lepiej mi się gra Ankę. Jako Anka czuję się nieatrakcyjnie i to mi pomaga. To oczywiście wymagało przełamania się. Nie jest przyjemnie grać w „pogrubiaczu”.

– Oczywiście, jak każda kobieta, ale ten temat nie spędza mi snu z powiek. Nie spędzam godzin przed lustrem, bo najzwyczajniej w świecie nie mam na to czasu. W moim zawodzie wygląd jest wizytówką i zazwyczaj wolę wyglądać dobrze niż źle… Ale na bankietach pani nie widać.

– Trudno o ocenę, bo cały czas w nim pracuję. To jest dla mnie ogromne szczęście i radość. Drugi raz już mówię, że praca to dla mnie ogromne szczęście, ale tak jest, bo uwielbiam to, co robię.

– Pewnie nie wybiłabym sobie zębów. Chociaż gdyby to miało być w Ameryce…. (śmiech). Z zasady myślę, że nie chciałabym zagrać w filmie, który by promował lub popierał idee, które są sprzeczne z moją ideologią. Nie lubię filmów, które służą złym celom.

– Naprawdę powtarzają? Nie wiedziałam. Fajnie! Z Marcysią już dawno zerwałam. To wiele wspomnień i nie odcinam się od tego.

– Nie pomyślałam o tym. Dzieci to nie tylko szczęście, ale też ogromna odpowiedzialność. Ale gdyby się tak zdarzyło, to pewnie bym się ucieszyła.