''Przyjaciel wesołego diabła'': Jak wygląda Piszczałka bez maski?

Film w reżyserii Jerzego Łukaszewicza to prawdziwy ewenement. Wartka akcja, ciekawie opowiedziana historia i zaskakująco przyzwoite efekty specjalne – nigdy wcześniej ani później nikomu z polskich twórców nie udało się nawet zbliżyć do efektu, jaki osiągnął brat Olgierda Łukaszewicza w 1986 roku.

Zapraszamy w sentymentalną podróż do czasów, kiedy szczelnie otuleni kocem dygocąc ze strachu oglądaliście „Przyjaciel wesołego diabła”. Zmierzcie się z dziecięcą traumą i zobaczcie, kto krył się pod sugestywną charakteryzacją!

CZYTAJ DALEJ >>>

Tytułowy wesoły diabeł to postać, która niejednemu dzieciakowi wychowanemu w latach 80.* spędzała sen z powiek.*

Trudno się dziwić. Kostium kudłatego Piszczałki jest bez wątpienia najbardziej sugestywną charakteryzacją zaprojektowaną na potrzeby polskiego filmu.

Mimo że bohater obu produkcji Jerzego Łukaszewicza jest w gruncie rzeczy łagodnie usposobionym safandułą, który zawsze pakuje się w kłopoty, to kostium Piszczałki nie daje tego tak jasno do zrozumienia.

Włochato-lateksowy kombinezon w „Przyjacielu wesołego diabła” przywołuje na myśl najgorsze monstra z filmów grozy, a przez niektórych dowcipnisiów nazywamy jest polskim Chewbaccą (włochaty kompan Hana Solo z „klasycznej” trylogii „Gwiezdnych wojen” George’a Lucasa).

Na zdjęciu obok Piszczałka jeszcze nie do końca ucharakteryzowany.

Film zebrał bardzo dobre recenzje i zdobył aż sześć prestiżowych nagród, m.in. Nagrodę Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego dla reżysera Jerzego Łukaszewicza (1987 r.).

Na zdjęciu po lewej reżyser *Jerzy Łukaszewicz na planie filmu.*

Akcja „Przyjaciela wesołego diabła” rozgrywała się w bliżej nieokreślonej przeszłości, gdzie mieszkańcy Krainy Jasności od wieków zmagają się z tajemniczym Duchem Ciemności.

Stary, mądry i dobry Witalis (w tej roli rewelacyjny Franciszek Pieczka) jest jedynym człowiekiem, któremu udało się wydostać z jego labiryntu.

Pewnego dnia Witalis traci nagle wzrok. Aby mógł go odzyskać, jego wychowanek Janek musi wyruszyć do królestwa Ducha Ciemności i stoczyć z nim walkę.

W tej niebezpiecznej wyprawie towarzyszy chłopcu przygodnie spotkany Piszczałka, diabeł dobrotliwy, śmieszny, ale i wielce pożyteczny. Obaj przeżywają masę często przerażających przygód.

Scenariusz filmu, oparty na powieści Kornela Makuszyńskiego z 1930 r., napisał operator Jerzy Łukaszewicz.

Brat słynnego Olgierda Łukaszewicza tym razem nie tylko był autorem zdjęć i scenarzystą, ale również zadebiutował w roli reżyseria.

Wcześniej Jerzy Łukaszewicz specjalizował się w operatorce, pracując m.in. przy zdjęciach do „Vabank” czy „Seksmisji”.

Oprócz wspomnianego Franciszka Pieczki w „Przyjacielu wesołego diabła” wystąpił nikomu nieznany Waldemar Kalisz, który wcielił się w rolę Janka.

Kalisz i Łukaszewicz spotkali się trzy lata wcześniej na planie krótkometrażowego filmu dla dzieci zatytułowanego „Dzwon”.

Była to pierwsza i ostatnia tak duża rola w dorobku utalentowanego małoletniego aktora. Podobnie jak w przypadku odtwórcy Piszczałki, jego dalsze losy nie są znane.

JAK WYGLĄDA PISZCZAŁKA BEZ MASKI? >>>

Oczywiście przez lata najwięcej kontrowersji narosło wokół odtwórcy tytułowej roli. Kto krył się pod lateksową maską? Czy był to liliput, jak sugerowali niektórzy? A może po prostu zwykły dziecięcy aktor?

W rubasznego Piszczałkę wcielił się Piotr Dziamarski. Fotografia zamieszczona po lewej stronie została zrobiona w 1986 roku w przerwie zdjęciowej na planie filmu. Odtwórca roli wesołego diabła* nigdy później nie wystąpił w żadnej innej produkcji.*

Podobnie jak w przypadku kostiumu wykorzystanego na potrzeby „Powrotu wilczycy”, za projekt plastyczny i wykonanie odpowiadał Waldemar Pokromski (m.in. „Wałęsa”, „1920 Bitwa Warszawska”).

Jego pomysłowość została doceniona na 10. Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Widowisk Telewizyjnych dla Dzieci i Młodzieży, gdzie otrzymał nagrodę za efekty specjalne. (gk/mf)