TVP pozbyło się Michała Fajbusiewicza po jednym odcinku. Nie gryzł się w język

Fajbusiewicz zaczynał karierę jako pracownik Domu Kultury Milicjanta, potem ośrodka wczasowego, aż w końcu zajął się dziennikarstwem podróżniczym i kryminalnym. Program "997" wystartował w 1986 r. i nieznacznie tylko ustępował popularnością "Niewolnicy Isaurze".

Na początku odzew na apele do społeczeństwa o dodatkowe informacje był niewielki, bo jak wspominał autor, milicja kojarzona była głównie z ZOMO i pałowaniem na ulicach, więc mało kto chciał "donosić". Ale już niedługo widzowie zrozumieli, że ta pomoc w sprawach czysto kryminalnych leży także w ich interesie.

Program był tak popularny, że na plan przychodzili nawet prawdziwi sprawcy opisywanych zbrodni.

Jednym z najbardziej pamiętnych dla Fajbusiewicza odcinków był ten poświęcony zabójstwu dziennikarza Artura Korczaka. Jego ciało znaleziono w bramie na warszawskiej Pradze ze śladami uderzeń płytą chodnikową. Według świadków w pobliżu miejsca kręcili się nieletni, więc produkcja ściągnęła spośród gapiów kilku wyrostków do statystowania.

- Kręcimy różne wersje wydarzeń, że ktoś budzi Korczaka i on wysiada, że z kimś rozmawia i ten go wyprowadza, i nagle słyszę, jak jeden z nich mówi do kolegi: "Po ch...j on nakręca, że gościa ktoś budził, jak nikt go przecież nie budził?". Udałem, że nie słyszę. Kręcimy dalej [...], a ten młody zaczyna mi reżyserować, poprawia mnie. Po zdjęciach podszedłem do jednego z towarzyszących nam policjantów: "Panowie, jeden z tych gnojków albo był świadkiem tego zabójstwa, albo jego uczestnikiem" - opowiadał dziennikarz w książce "Fajbus. 997 przypadków z życia".

Policja rozpracowała ich operacyjnie i potwierdziła przypuszczenia dziennikarza. Chłopcy zabili Artura Korczaka, bo nie chciał dać im papierosa.

Zagłębianie się w szczegóły zabójstw nie było dla Michała Fajbusiewicza najgorsze. Gorzej znosił presję i nadzieje rodzin ofiar, które widziały w nim "ostatniego sprawiedliwego".

- Traktowali mnie jak zesłanego przez niebiosa, kto na pewno im pomoże, a czasami jak księdza. Byli przekonani, że skoro przyjechałam, to zagadka na pewno będzie rozwiązana, a ja miałem świadomość, że tylko jedna na piętnaście spraw zostaje wyjaśniona. Płakali mi w rękaw, musiałem przytulać matki zamordowanych dzieci i nie mogłem powiedzieć, żeby dali mi spokojnie pracować. Czasami następowała godzinna przerwa, a cała ekipa czekała - wspominał w biograficznej opowieści.

Jedną z osób, które traktowały Fajbusiewicza jak ostatnią deskę ratunku, był pewien zrozpaczony ojciec. Pewnego dnia jego córka zniknęła bez śladu.

- Czekał na mnie pod domem. Przynosił owoce i kwiaty. Kiedy pierwszy raz przyjechał na podwórko, a mieszkaliśmy wtedy w kamienicy, to trzy dni spał w maluchu, bo jak powiedział, poczeka, bo "przecież pan Fajbusiewicz kiedyś ze zdjęć wróci". Przychodził na portiernię do telewizji, wyrzucano go stamtąd, ale był skuteczny. Nigdy żadna ze spraw nie gościła w moim programie aż tyle razy. Wracałem do tego tematu aż 14 razy. Niestety, bez pozytywnego zakończenia - przyznał dziennikarz.

Takich rozczarowań było więcej, ale jedno dość szczególne, bo dotyczyło Barbary Chrzczonowicz, licealnej miłości Michała Fajbusiewicza. Zbliżyli się do siebie podczas rajdu turystycznego. Ona była wtedy z chłopakiem.

- Spaliśmy w stodołach. Narzeczony Baśki intensywnie popiwkował i poszedł spać, a ona przyszła do mnie i całą noc przegadaliśmy. Kiedy wróciliśmy do Łodzi, dostałem od niej list miłosny. Koniec końców zaczęliśmy się spotykać - wspominał w książce.

Dziewczyna zerwała z nim, kiedy dostał powołanie do wojska. Każde z nich poszło w swoją stronę. W grudniu 1986 r. Chrzczonowicz nagle zniknęła. Jej mąż twierdził, że wyjechała za granicę. Bezradna milicja zainteresowała sprawą Fajbusiewicza.

- Dowiedziałem się, że nawet nie przeprowadzono oględzin mieszkania. Mąż Baśki był chemikiem, więc krążyła i taka wersja, że rozpuścił jej ciało w kwasie. W noc poprzedzającą jej zniknięcie sąsiedzi słyszeli awanturę - relacjonował fakty.

Dziennikarz odkrył, że mąż zaginionej siedział wcześniej w więzieniu za zabicie ojca, o czym żona nie miała pojęcia. Niedługo po tym, jak zniknęła, wyjechał do Ameryki i słuch po nim zaginął. Fajbusiewicz jest przekonany, że to on ma na sumieniu Barbarę Chrzczonowicz. Ale sprawa ciągle pozostaje niewyjaśniona.

Michał Fajbusiewicz pracował w TVP do 2010 r. Wrócił na antenę państwowej telewizji siedem lat później z programem "Magazyn Kryminalny 997". Po pierwszym odcinku zrezygnowano z jego usług. - Dałem się nabrać na próbę powrotu do "Dwójki" i zostałem wykorzystany jak gówniarz. Czuję się, jakby ktoś mnie okradł i okrada dalej z dorobku mojego życia. Pracowałem w TVP 30 lat, ale tyle podłości i kłamstwa, jakie spotykało mnie niedawno, nigdy nie doświadczyłem - mówił oburzony w "Fajbusie".

Jak informuje Pomponik, Michał Fajbusiewicz osiadł z żoną Bożeną na Pojezierzu Drawskim. 26 kwietnia br. obchodził 72. urodziny.

W najnowszym odcinku podcastu "Clickbait" awanturujemy się o "Awanturę" na Netfliksie, załamujemy ręce nad przedziwną zmianą w HBO Max, a także rozmawiamy o największym serialowym szoku 2023 roku. Możesz nas słuchać na Spotify, w Google Podcasts, Open FM oraz aplikacji Podcasty na iPhonach i iPadach.