Marzena Sienkiewicz: dlaczego zniknęła z telewizji?

Szczerze? Nie pamiętam. Ale na pewno strasznie się denerwowałam. A jak się denerwuję, to zaczynam bardzo szybko mówić, więc pewnie było to ekspresowe wystąpienie.

Spektakularna wpadka to jak mi się odpiął guzik w bardzo obcisłej koszuli. Guzik na biuście oczywiście. Pewnie nikt by tego nie zauważył, ale ogłosiłam to na antenie. Do dzisiaj nie wiem, po co. Ale poszło. Przez chwilę byłam królową na YouTube. I mnóstwo innych wpadek technicznych. A to słuchawka nie zadziałała, a to mikrofon się zepsuł, a to kierownik planu zasłonił kamerę. Śmiesznie!

Wybrałam rodzinę. Był to wybór oczywisty. Mój mąż dostał propozycję pracy poza Polską - spakowaliśmy siebie i dzieciaki i mieszkamy we Francji. Dlaczego się na to zdecydowałam? Bo rodzina jest dla mnie najważniejsza. Nie wyobrażam sobie życia osobno. Mąż w jednym miejscu, a ja i dzieci w drugim. Rodzina musi być razem, wspierać się, kochać. To naturalne dla mnie.

Tęsknię. Pewnie. Ale mam przy sobie najbliższych i to jest najważniejsze. Nie sądziłam za to, że będę tęsknić za polskim jedzeniem! Szczerze mówiąc, nie przepadam za francuską kuchnią, chociaż można zwariować na punkcie ciepłych bagietek i eklerów... ale nie ma to jak polski chlebek, nasz majonez, kiełbaska... O rety, ależ bym zjadła!

Jestem la femme au foyer, czyli po prostu kura domowa. Odkryłam w sobie zdolności masterchefa i szaleję w garach. Super! Jestem mamą, która chodzi codziennie z dziećmi na spacer, z synkiem na plac zabaw, z córką na rolki. Czekam na męża z obiadem codziennie - kapci jeszcze nie przynoszę. Poza tym, prowadzę bloga na blogstar.pl. Opisuję tam swoje życie tutaj - za granicą. To, co mnie zaskakuje, co mi się podoba, co mi się nie podoba. I uczę się francuskiego. bo po angielsku to trudno się tu dogadać. Moja córka chodzi do szkoły - i już mówi po francusku, od września synek idzie do przedszkola i pewnie bardzo szybko złapie język. I co ja wtedy zrobię? A poza tym mam cel - nauczę się francuskiego i jestem już bardzo dumna z siebie, bo swobodnie potrafię załatwić sprawy w sklepie i na bazarku. Ba! Ostatnio wdałam się nawet w rozmowę z panią fryzjerką.

Nie będę tego komentować. Jestem daleko, w zupełnie innej rzeczywistości. Jasne - docierają do mnie strzępki informacji, ale są to sprawy polityczne, a tego komentować nie zamierzam.

Czy tęsknię za show-biznesem? O nie. Czy tęsknię za pracą przed kamerami? Czasem tak. A to dlatego, że ja bardzo lubiłam swoją pracę. To całe zamieszanie przed programem, czerwoną lampkę na kamerze, ludzi z którymi pracowałam - no dobra, nie wszystkich, ale to fajna robota. Za to druga strona medalu czyli imprezy, ścianki, fotoreporterzy - o nie. To nie dla mnie.

Nie wiem. Nie zastanawiałam się nad tym. Ale przygoda z telewizją w roli pani od pogody już się dla mnie skończyła. Było fajnie, świetnie, ale to już zamknięty rozdział. W innej roli? Nie wiem. Nie mówię "nie". Czekam na propozycje.