"M jak miłość": Marysia ukrywa przed najbliższymi prawdę

Bartek spotyka się z Ulą już od kilku tygodni i w końcu decyduje się wyznać jej prawdę o swoim konflikcie z prawem i kontaktach z Damianem. Jak dziewczyna zareaguje na to, co usłyszy?

- Zawsze, odkąd pamiętam, dostawałem wciry od chłopaków w szkole. Do czasu, aż trafiłem do paczki Dominika. Wtedy zaczęli się mnie bać. Mimo, że byłem mały, chudy... Ale Dominowi to było na rękę. Nie rzucałem się w oczy, więc zabierał mnie na włam, stawiał na czujce...

Bartek, choć to dla niego bolesne, opowiada Uli o swojej przeszłości... A Mostowiakówna jest w szoku.

- Jezu... Ile miałeś wtedy lat?

- Dziesięć, jedenaście... Dominik był w porządku, dzielił się kasą. Dawałem trochę mamie, mówiłem, że zarobiłem na stacji za mycie szyb. No. Teraz już wiesz...

- Będziesz zeznawał na rozprawie?

- Coś ty, w życiu! Mam sypać kumpla?

Czy Ula zgodzi się na kolejne randki, choć już wie, że Bartek to niezłe "ziółko"?

Mirka zgadza się pomóc Lubińskiej i razem z Irkiem zabiera Zuzię na krótki spacer. A gdy zmęczona dziewczynka w końcu zasypia, posyła ukochanemu ciepły uśmiech:

- Wiesz? Chciałabym mieć kiedyś taką córkę... - I będziesz miała.

- Sam w to nie wierzysz... Ile już było tych prób?

- Pamiętasz, co powiedział lekarz? Grunt to się nie poddawać! Są pary, które próbują pięć, nawet dziesięć lat... I w końcu im się udaje - Podleśny robi wszystko, by poprawić dziewczynie humor.

Jednak Mirka kręci tylko głową:

- Dziesięć lat... Nie gniewaj się, ale ja chyba nie dam rady. To dla mnie za trudne.

W końcu Irek proponuje, by od problemów po prostu uciekli, choć na kilka dni.

- Wiesz co? Powinniśmy zrobić sobie przerwę. Nie myśleć przez chwilę o tych wszystkich badaniach, testach, wynikach... Zostawić to w cholerę i jechać na wakacje!

A Mirka wyznaje, że pragnie adoptować dziecko, czym wprawia chłopaka w totalne osłupienie.

- Ja już o tym myślałam od jakiegoś czasu. Jest tyle dzieci, które potrzebują domu... A my bylibyśmy świetnymi rodzicami! Pewnie musielibyśmy się do tego przygotować, przejść jakieś kwalifikacje, chodzić do ośrodka na specjalne zajęcia... Ale pomyśl tylko: na końcu tej drogi czeka na nas dziecko, które może być nasze. Dlaczego nic nie mówisz? - nagle zaniepokojona Kwiatkowska zerka na ukochanego.

A Podleśny rzuca krótko:

- Bo to dla mnie pomysł z kosmosu!

- Dlaczego?

- Bo ja chcę mieć dziecko z tobą. I nie wyobrażam sobie i boję się, że nie potrafiłbym innego pokochać...

- Obcego dziecka? To chcesz powiedzieć?

- Tak.

- A Krzyś nie jest obcy? Prawie się nie widujecie, mieszka z Kubą, w innym kraju... A przecież ciągle do niego dzwonisz, mailujecie, gadacie na czacie...

- Mirka, Krzysiek to mój syn! Biologiczny syn. I nic tego nie zmieni!

Czy bohaterka przekona ukochanego, by jednak zgodził się na adopcję? A jeśli nie, czy ich związek się zakończy?

Tymczasem Maria postanowi wybrać się do Grabiny. Gdy Mostowiakowie wrócą w końcu na wieś, zastaną w domu miłego gościa. Rogowska wyzna matce, że chce zostać w Polsce już na stałe.

A Barbara wybuchnie radością:

- Na stałe?! To dlaczego od razu nam się nie pochwaliłaś?

- Jakoś nie było okazji...

- A Artur z Basią?

- Przyjadą trochę później!

Podczas szczerej rozmowy z matką najstarsza córka Mostowiaków wyznaje, że w Norwegii nie była szczęśliwa. Basia próbuje w miarę delikatnie poruszyć temat choroby Marysi.

- Kochanie, nawet nie wiesz jak się cieszę. Artur niewiele mówił, ale ja wiedziałam, że jest tobie ciężko. Brałaś jakieś leki...

- Było minęło, nie chcę do tego wracać - przyznaje z przekonaniem Rogowska, a rodzicielka nie ma powodów, by jej nie wierzyć.