Gdyby nie było komiksów, to bym je wymyślił

Bogusław Polch: Suma faktów, tzn. nostalgia, poczucie obowiązku, swoisty American dream, przewrotna chęć wejścia do tej samej rzeki po raz czwarty.

B.P.: Spójrz na okładkę. Ślady czasu, rzeźba dramatycznych wydarzeń. Natomiast psychicznie, rozczarowanie - przekonanie, że mimo starań bycia the best nie zawsze da się wygrać, mimo gadżetów Drolli i ich wsparcia.

B.P.: Będzie bez litości dla wrogów, a także swoich, gdy przestają nam ufać.

B.P.: Bo to jest jak bajka. Jeśli się spełni, będziemy mogli mówić o sukcesie, póki co jest zabawnie, można sobie pogdybać. Obsada jest niezła. Matthew McConaughey jest nawet w typie urody Funky'ego Kovala. Cieszę się też, że Borys Szyc jest blisko centrum wydarzeń. Myślę, że rola Chrisa Petersena jest ważna, choć krótka.

B.P.: Funky może się podobać, gdyż ewoluuje w trakcie rozwoju wydarzeń, które zaczynają go przerastać. Pojawienie się sobowtóra jeszcze bardziej komplikuje i tak zawikłaną akcję, lecz Koval radzi sobie. Amerykanie lubią takie postawy, a określenia you're on your own lub deal it yourself to potwierdzają.

B.P.: Od początku interesuje ich "Bez oddechu".

B.P.: Coś więcej: obowiązek nie dania dupy. Nie wolno rozczarować fanów, byłby to błąd najpoważniejszy.

B.P.: Niestety nie mam wpływu, ale mam obietnicę producenta, że nie pozwoli wyrąbać Funky'ego.

B.P.: Z Wojtkiem łączy nas przede wszystkim niechęć do bylejakości.

B.P.: Przede wszystkim ilość odbiorców oraz respekt do ogromu pracy artysty. U nas to wciąż nieoczywiste, a sam komiks jako gatunek jest traktowany mało poważnie.

B.P.: Rysowałbym cokolwiek, storyboardy, ilustracje do książek, projekty wydawnicze, projekty do gier, filmów. Projekty użytkowe. A gdyby nie było komiksów, to bym je wymyślił.