Film nagrodzony w Berlinie nielegalny!

Podczas zakończonego w minioną sobotę Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie obraz Panahiego został nagrodzony Srebrnym Niedźwiedziem. Mający zakaz opuszczania Iranu reżyser kręcił go w tajemnicy przed władzami.

Okoliczności powstania filmu z pewnością zapewnią reżyserowi międzynarodowy rozgłos, jednak już sam śmiały akt jego przemycenia do Berlina budzi podziw i przywodzi na myśl historie jakie zazwyczaj ogląda się w filmach szpiegowskich.

"Wszyscy wiedzą, że nakręcenie filmu i wysłanie go za granicę wymaga zezwolenia. Dlatego też ten film został wyprodukowany i zaprezentowany (na Berlinale) nielegalnie i w związku z tym jest to czyn karalny" - podkreślił wiceminister kultury i orientacji islamskiej Jawad Szamagdari, cytowany przez państwową agencję Isna.

Dotychczas resort "wykazywał cierpliwość" - powiedział, dodając, że za karanie podobnych wykroczeń odpowiedzialna jest policja.

"Zgłosiliśmy już nasz sprzeciw organizatorom festiwalu filmowego w Berlinie. Uważamy, że powinni oni naprawić swe (wcześniejsze) zachowanie" - oświadczył Szamagdari.

W sobotę Panahi wraz z innym irańskim reżyserem Kambozią Partowim (na zdjęciu) otrzymał Srebrnego Niedźwiedzia na festiwalu filmowym Berlinale za scenariusz do filmu "Parde". Nagrodę w imieniu tandemu twórców odebrał Partowi, gdyż Panahiemu nie zezwolono na wyjazd z kraju.

Za krytykę reżimu Panahi został w 2010 roku skazany na sześć lat więzienia, które zamieniono na areszt domowy, oraz objęty 20-letnim zakazem wykonywania zawodu i opuszczania Iranu.

"Parde" powstawał w tajemnicy przed władzami na północy Iranu i został przemycony na Zachód na przenośnym dysku USB schowanym w ciastku.

Jedna z niezgadzających się z decyzją jury krytyczek filmowych, Katja Nicodemus, określiła przyznanie Srebrnego Niedźwiedzia Panahiemu i Partowi jako „decyzję polityczną”. Jednak nawet ona, w tej samej wypowiedzi nazwała „Parde” „małym arcydziełem”.

Głównymi bohaterami filmu są sam reżyser oraz jego pies. Posługując się mikroskopijnym budżetem Panahi tworzył swój film niemal chałupniczymi metodami, czyniąc z niskiej jakości obrazu dodatkowy środek wyrazu.

Film obrazuje otaczający reżysera świat, który pokazywany jest zza krat aresztu domowego. Panahi przekłada w nim na język filmu przemyślenia na temat sytuacji w jakiej się znalazł.
(PAP/mn/mf)