Bobek: Kobiety mnie zaczepiają

– Nie ukrywam, że po intensywnym graniu w „Brzyduli” każdą wolną chwilę wykorzystuję na odpoczynek. Bardzo lubię się wysypiać i korzystam z tego, jak mogę. Ale fakt, ostatnio jestem bardzo zajęty różnymi sprawami i dużo się u mnie dzieje. Muszę poukładać wszystkie terminy w „Klubie szalonych dziewic” i nadrobić zaległości w agencji aktorskiej. Jestem ciekawy, jakie nowe projekty się tam pojawiają.

- Nie, nie mogę nic o nich powiedzieć, bo w sprawach zawodowych jestem przesądny. Dopóki nie podpiszę papierka, to o tym nie mówię, nie chwalę się tym, żeby nie zapeszyć.

– Praca tam jest zupełnie inna niż w „Brzyduli”. To jest serial dla troszeczkę innego widza. Będzie on puszczany o późniejszej porze i tylko raz w tygodniu. Jest zupełnie inny scenariusz. Nie oszukujmy się – jak się grało w fajnym serialu i się miało do czynienia z jedną konkretną postacią i teraz trzeba poszukać czegoś nowego, to jest w porządku. Bo to jest nowe wyzwanie i trzeba się wysilić.

– Przystojniak przystojniakowi nierówny. Scenariusz jest inaczej pisany, wykonuję inną rolę. Teraz gram sceny zdecydowanie odważniejsze niż w „Brzyduli”.

– Nie wiem, rzeczywiście są tam odważne sceny. Bardzo się zdziwiłem, jak czytałem scenariusz. Powiedziałem: – O kurde, nie zazdroszczę komuś scen, które musi tam zagrać. I okazało się, że ja w dwóch ostatnich odcinkach mam podobne sceny!

– Takie sceny gram z Anną Dereszowską. Ona i Anna Przybylska na planie grają przyjaciółki i mają różne perypetie. Ja jestem w tej części Ani Dereszowskiej.

– Tam była tak fajna praca i tak niesamowita atmosfera na planie, że ciężko byłoby tak naprawdę nie tęsknić! Mnie się wydaje, że ciężko jest stworzyć na planie serialu fajną atmosferę, a nam się to udało przez te półtora roku. Właśnie za tym bardzo tęsknię.

– Oczekuje pewnie pani odpowiedzi, że nagle mam masę propozycji. Ale nie. Na szczęście jedna rzecz przychodzi po drugiej. Zobaczymy, co się uda i gdzie. Na pewno chciałbym wrócić do teatru, żeby o tym nie zapomnieć. Skończyłem akademię teatralną i wiem, że teatru nigdy nie można porównywać do serialu czy filmu. Tu są inne możliwości. Lubię, jak jest po równo. Trochę teatru i trochę filmu. Ale nie powie mi pan, że po „Brzyduli” nie stał się pan bardziej popularny.

– Jak chyba po każdym serialu. To jest naturalną rzeczą, że człowiek staje się wówczas popularny.

– Nie. Popularność to taka rzecz, której trzeba się nauczyć, bo to nie jest rzecz nabyta. Nie uczą tego w podręcznikach. To jest zupełnie coś nowego. Są bardzo fajne tego przejawy.