Blaski i cienie pracy na planie "M jak miłość"

– Nie jestem. W życiu bohaterów za dużo się dzieje, mój bohater bardzo się zmienia, także nie mam nawet szansy się znudzić. Ten serial stał się w jakiś naturalny sposób częścią mojego życia. Na szczęście poza nim pracuję również w teatrze, mam więc odskocznię. Bywa też, że Marek pojawia się rzadziej w serialu, bo ja zajmuję się innymi rzeczami i wtedy zaczynam czuć, że czegoś mi brakuje.

– Nie przesadzałbym z tą drugą rodziną i domem. To jest jednak nasza praca. Jakkolwiek miło to wygląda w telewizji, to jednak praca ma swoje blaski i cienie, bywa męcząca. Praca nad takim serialem jest niezwykle czasochłonna i bywa, że spędzamy na planie wiele godzin. Jednak rzeczywiście jest ekipa aktorów i realizatorów, którzy pracują od samego początku i jesteśmy z sobą zżyci.

– Bardzo się cieszę, że Marek broi. Dla aktora to jest zawsze wdzięczny temat. Mój bohater przez długi czas był wzorowym mężem i ojcem. Przyznam, że z zazdrością patrzyłem na innych kolegów z planu. Ich serialowe życie obfite było w romanse, złamane serca i dramaty. Zacząłem tęsknić za tym, by w życiu mojego bohatera w końcu coś się wydarzyło. Często ludzie utożsamiają nas z postacią, w którą się wcielamy. Nie chciałem już by patrzyli na mnie jak na takiego ułożonego, dobrego i nieco nudnego faceta jak Marek. Ja bynajmniej nudny nie jestem i chciałem, by moja postać też taka nie była. Cieszy mnie więc, że te perypetie i zmiany w życiu Marka i Hanki sprawiły, że stali się ciekawsi i bardziej wiarygodni.

– O tym oczywiście decyduje scenarzysta, produkcja i wiele innych osób, ale myślę, że i ja wysyłałem twórcom pewne sygnały. Chciałem, by w życiu Marka i Hanki coś się zadziało. Przecież zawsze jest tak, że w małżeństwach są dobre i złe momenty, a życie nigdy nie jest ciągłą sielanką. Chcieliśmy, by ta para stała się bardziej ludzka, żeby ludzie mogli się z nimi utożsamiać. Nie spodziewałem się jednak, że te zmiany rozciągną się do takich rozmiarów i wielkiego kryzysu. Cieszę się jednak, że jako aktor mam dzięki temu większe możliwości. Pokazujemy silne emocje i prawdziwe ludzkie rozterki.

– To dziwne, kiedy człowiek gdzieś idzie i nie może czuć się w pełni prywatnie. Wszyscy uważają, że mnie znają, a przecież tak nie jest. Patrzą na mnie i widzą Marka. To wpędza w lekką paranoję (śmiech). Kiedyś zżymałem się, gdy ludzie podchodzili i bezceremonialnie zaczynali rozmowę, chcieli robić sobie ze mną zdjęcia. Od 10 lat jesteśmy gośćmi w domach wielu ludzi i to jest dla nich naturalne. Tylko, że my jesteśmy tylko aktorami. Na szczęście coraz częściej spotykam się z miłymi reakcjami ludzi. Ktoś podchodzi, przedstawia się, mówi, że lubi serial, pyta o losy bohaterów, to jest bardzo miłe. Już nie uciekam przed ludźmi. Nigdy nie chciałem być gwiazdą, ale aktorstwo i popularność często idą ze sobą w parze.

– Mam wielkie szczęście, że moja praca to też moje hobby. Zawsze marzyłem, by jako aktor robić różne rzeczy. Dlatego cieszę, że w moim życiu jest i teatr i serial i dubbing. Wiem, że w dzisiejszych czasach modnie jest mieć jakieś spektakularne, czy ekstremalne hobby, ale ja mam dość staroświeckie. Po szkole muzycznej zostało mi zamiłowanie do muzyki poważnej, kolekcjonuję płyty. Muzyka klasyczna jest bardzo ważną częścią mojego życia. To mój sposób na relaks i wolny czas. Poza tym kiedy tylko mam czas lubię spotykać się z przyjaciółmi, wspólnie gotować.

– Tak. Przede wszystkim lubię gotować dla przyjaciół. Lubię odkrywać nowe rzeczy, często czytam książki kucharskie w poszukiwaniu inspiracji. Lubię eksperymentować w kuchni, bawić się smakami. To też jest rodzaj pracy artystycznej. Najlepiej chyba wychodzą mi desery. Obecnie, robię wszystko co można zjeść z truskawkami.

– Kurorty omijam. Unikam zorganizowanych wycieczek. Staram się znajdować swoje miejsca, trochę na uboczu, mniej popularne, bliżej natury.

– Staram się to łączyć. W zeszłym roku, poza dwoma tygodniami wylegiwania się na plaży na południu Włoch, zmierzyłem wraz z przyjaciółmi szkockie góry. Marzą mi się jednak takie prawdziwe przygody. Udało mi się zrealizować kilka takich wypraw – na Syberię, do Maroka. Dwa tygodnie podróżowania, bez biura podróży. Jest we mnie tęsknota za przygodą, wędrówką w nieznane.

– Nie lubię imprez. Nudzą mnie. To ładnie wygląda jedynie na zdjęciach w kolorowych magazynach. Ale samotnikiem nie jestem. Zdecydowanie wolę spotkania z przyjaciółmi w mniej oficjalnych okolicznościach.