"Ojciec Mateusz": jak zaczynał Artur Pontek?

Artur Pontek przyszedł na świat 10 maja 1975 roku w Warszawie. Ma dwóch braci, z którymi do dzisiaj jest bardzo związany. Rodzice nigdy nie namawiali syna do występów na scenie, ale jednocześnie okazywali mu wsparcie, gdy już jako sześciolatek oświadczył, że będzie aktorem.

- Jeszcze nie umiałem czytać, pierwszych ról uczyłem się na pamięć. Koledzy śmieją się, że w tym roku mija mi 30 lat pracy. Miałem sześć, może siedem lat, stawałem na krzesełku i mówiłem swoje kwestie - powiedział w rozmowie z "Super Expressem".

Do radia trafił przez przypadek. Gdy jego starszy brat zrezygnował ze współpracy z rozgłośnią, reżyser zaprosił na spotkanie właśnie Artura. Zabawa z mikrofonem i dźwiękami była spełnieniem marzeń małego chłopca i zupełnie nie przeszkadzał mu fakt, że w tym samym czasie, gdy on uczy się kolejnych kwestii, jego koledzy doskonale bawią się na trzepaku za oknem.

- Nigdy nie cierpiałem z tego powodu, że koledzy biegają po podwórku za piłką, a ja o godz. 14.30 idę do radia, wówczas na Myśliwiecką. Nie uważam, że straciłem jakąś część dzieciństwa - zapewnił.

W radiu spotykał swoich idoli, których do tej pory znał jedynie ze szklanego ekranu m.in. Irenę Kwiatkowską, Zygmunta Kęstowicza czy Mariana Kociniaka. Korzystając z okazji, zbierał od nich autografy, ale tylko jeden wpis pamięta do dzisiaj.

Henryk Talar napisał kilkuletniemu Arturowi dedykację, która brzmiała: "Koledze po fachu". Aktor wówczas jeszcze nie wiedział, jak bardzo prorocze okażą się jego słowa.

Na filmowy debiut Pontka nie trzeba było długo czekać. Na dużym ekranie zadebiutował w 1987 roku w głośnej komedii wojennej "Misja specjalna" w reżyserii Janusza Rzeszewskiego. Później pojawiły się kolejne produkcje np. "Banda Rudego Pająka", "Pan Kleks w kosmosie", "Rififi po sześćdziesiątce", "Mów mi Rockefeller", "Jacek", "Uprowadzenie Agaty" i "Ekstradycja".

- Czasami grałem trudne, drastyczne role. Sceny rozbierane jak w spektaklu telewizji "Equus" czy niemieckim wojennym filmie "Tęsknota Waleriana Wróbla", w którym ścinają głowę głównego bohatera. Był moment, że po dniu zdjęciowym dostałem drgawek, nie mogłem dłużej słuchać niemieckiego języka - śmiał się po latach.