Zucchero wystąpi w Łodzi

W 1981 r. muzyk razem z Canto Te wygrał Festiwal Castrocaro. Dwa lata później Adelmo nagrał swój pierwszy album studyjny „Un Po di Zucchero”. Następnie artysta wyruszył do San Francisco, by odwiedzić Corrado Rusticiego, który przedstawił mu Randy’ego Jacksona. Po powrocie do Włoch w 1985 r. Zucchero miał już nowy zespół z Randym Jacksonem (bas), Corrado Rusticim (gitara), Walterem Afanatieffem (klawisze) i Giorjo Francisem Perrym (perkusja). Grupa wzięła udział w Festiwalu w San Remo z piosenką „Donne” oraz nagrała album „Zucchero & The Randy Jackson Band”.

Następny album Adelmo – „Rispetto” zajął pierwsze miejsca list przebojów. Zucchero ponownie triumfował podczas festiwalu w San Remo, tym razem utworem „Canzone Triste”. W 1987 r. artysta nagrał krążek „Blue’s” razem z Corrado Rusticim i Davidem Sanciousem, który współpracowali podczas sesji nagraniowej z Clarence Clemmons i Memphis Horns. Ta współpraca przyniosła 1,3 mln sprzedanych kopii wydawnictwa i największy sukces komercyjny albumu rockowego we Włoszech. Po premierze płyty Zucchero ruszył w trasę koncertową razem z Joe Cockerem i Milesem Davisem.

W 1988 r. muzyk napisał partyturę do filmu „Snack Bar Budapest” w reżyserii Tinto Brassa. W tym samym roku nagrał też z Milesem Davisem nową wersję „Dune Mosse”. W 1989 r. Zucchero wydał razem z artystami, którzy pracowali nad krążkiem „Blue’s” i Erikiem Claptonem swój piąty studyjny album „Oro Incenso e Birra”. Na płycie znajduje się wyjątkowa wersja utworu „Wonderful World”, do którego gitarowe solo nagrał Clapton. Album sprzedał się we Włoszech w 1,7 mln kopii, bijąc tym samym rekord swojego poprzednika. Rok 1990 przyniósł premierę wydawnictwa „Oro Incenso e Birra” w Anglii i trasę promującą, w którą Adelmo Fornaciari ruszył razem z E. Claptonem. Zucchero był pierwszym artystą rockowym, który występował na Kremlu. Podczas koncertu transmitowanego na całą Europę artysta zaśpiewał m.in. „Imagine” w duecie z Randy Crawford oraz „Many Rivers To Cross” z Toni Childs.

W 1991 r. Zucchero nagrał razem z Paulem Youngiem utwór „Senza Una Donna” („Bez kobiety”). Singiel zawojował listy przebojów w praktycznie wszystkich krajach Europy oraz w Stanach Zjednoczonych. Kolejny singiel włoskiego piosenkarza – „Diamante” również dostał się na szczyty list przebojów Starego Kontynentu. Artysta napisał słowa i zaśpiewał na włoskiej wersji numer „Mad About You (Muoio Per Te)”, który znalazł się na płycie Stinga – „The Soul Cages”.

W tym samym roku Brian May zaprosił Zucchero, by ten dołączył do niego i pozostałych członków grupy Queen i zaśpiewał podczas koncertu „Freddie Mercury Tribute” na Wembley w Londynie. Adelmo wykonał utwór „Las Palabras de Amor”. „Misere” – szósty studyjny album piosenkarza miał premierę na całym Świecie 1 października 1992 r. i został od razu wydany w języku włoskim i angielskim. Tytułowy utwór Zucchero wykonał razem z Luciano Pavarottim, a teksty na angielską wersję wydawnictwa zostały zaadaptowane przez Bono z U2. W tym samym roku Adelmo i włoski tenor wspólnie opracowali koncepcję charytatywnej gali „Pavarotti & Friends”. Premierowa edycja wydarzenia, transmitowana na żywo na całym Świecie, była pierwszym z serii charytatywnych koncertów, które odbywają się corocznie aż do dziś.

25 stycznia 1992 r. album „Misere” zdobył status multi - platyny, a podczas gali World Music Awards Zucchero otrzymał nagrodę „Year’s Most Successful Italian Singer”. W 1994 r. artysta wydał krążek „Diamante” – zbiór swoich największych przebojów przetłumaczonych przez Fito Paeza specjalnie dla Ameryki Południowej. Tamtego lata Włoch był pierwszym europejskim artystą, który wystąpił podczas drugiej edycji festiwalu Woodstock i wziął udział w nagraniach do filmu „My Generation”.

„Spirito Di Vino” został wydany na całym Świecie 27 maja 1995 r. Koncept albumu powstał z chęci Zucchero zanurzenia się w muzycznej scenie Nowego Orleanu, gdzie zresztą płyta została nagrana. Artyście udało uchwycić się dźwięki i atmosferę panującą w Delcie Mississippi.

W połowie europejskiej trasy koncertowej w 1996 r. artysta zatrzymał się w Monte Carlo, aby odebrać podczas World Music Awards nagrodę „World’s Best Selling Italian Artist of the Year 1995”. W lipcu tego samego roku płyta „Spirito Di Vino” zdobyła nagrodę IFPI za milion sprzedanych egzemplarzy, a Zucchero wystąpił razem z Little Richardem podczas Montreux Jazz Festival. Włoski piosenkarz zagrał również z Buddy Guyem na stadionie San Siro w Mediolanie podczas koncertu charytatywnego dla Liberii. Krążek „Best Of Zucchero” został wydany w listopadzie 1996 r. Tuż po premierze utwory takie jak „Il Volo/(My Love)”, czy „Menta e Rosmarino (I Wont Be Lonely Tonight)” szybko zajęły pierwsze miejsca europejskich list przebojów. Album sprzedał się w blisko 3 mln kopii. Trasę koncertową artysta rozpoczął w 1997 r. w Nowym Jorku w Carnegie Hall, gdzie wystąpił podczas Rainforest Benefit z takimi gwiazdami jak: Sting, Elton John, Stevie Wonder i wielu innych.

Album „Best Of Zucchero” został ponownie wydany w Święta Bożego Narodzenia, jednak tym razem zawierał singiel „Va Pensiero”, zwykle wykonywanego przez słynny klasyczny chór z „Nabucco” Giuseppe Verdiego. Oryginalne teksty piosenek zostały zmodyfikowane przez Adelmo tak, by przypominały kołysanki. Celem tego zabiegu było podniesienie świadomości u dzieci wobec problemu wycinania lasów Amazonii. W 1998 r. Zucchero na zaproszenie Luciano Pavarottiego wystąpił podczas ceremonii wręczenia nagród Grammy w Nowym Jorku i wykonał utwór „Va Pensiero”. W tym samym roku został zaproszony przez Romana Polańskiego i Gerarda Depardieu do zaśpiewania razem z Vangelisem i jego orkiestrą podczas Międzynarodowego Festiwalu Cinemus w Gstaad.

Album „Bluesugar” został wydany w języku włoskim i angielskim 30 października 1998 r. i zawierał utwory z płyty „Blue’s” ze zmienionymi przez Bono tekstami. W lutym 1999 r. we Włoszech rozpoczęła się trasa Bluesugar World Tour, a Zucchero w ciągu całego roku wystąpił podczas charytatywnej gali Pavarottiego w Modenie, gdzie zagrał z B. B. Kingiem, na festiwalu IMST w Australii, gdzie był gościem specjalnym Rolling Stonesów i wystąpił przed 200 tys. publicznością oraz podczas charytatywnego koncertu w Monachium, gdzie zaśpiewał razem z Michaelem Jacksonem. Następnie artysta został zaproszony przez Bono do zagrania na charytatywnym koncercie New York Net Aid, który był transmitowany na całym Świecie. W listopadzie 1999 r. ukazał się album „Reload” Toma Jonesa, na którym włoski piosenkarz zaśpiewał w duecie z Jonesem kawałek „She Drives Me Crazy”.

W 2000 r. Zucchero ponownie wziął udział w charytatywnej gali Pavarottiego, a podczas milenijnych obchodów w Hanowerze wystąpił na jednej scenie razem ze Scorpions i Berlin Philharmonic Orchestra. W Paryżu, współpracując z Johnnym Hallyday’em, Peterem Gabrielem i YoussouN’Dour, Zucchero wziął udział w projekcie „Solidays L’Album” wydanym później na CD, z którego dochód został przeznaczony na pomoc ofiarom AIDS w Afryce. Rok później Zucchero i Corrado Rustici rozpoczęli razem z DJ-em Johnem O’Brienem w Napa Valley w Kalifornii prace nad nowym albumem. Po krótkim czasie udali się do Plant Studios w Sausalito, by nagrywać materiał z Polo Jonesem (bas) i Zachem Alfordem (perkusja). Wtedy też do muzyków dołączył legendarny bluesman John Lee Hooker, niestety, była to jedna z ostatnich sesji, w których muzyk wziął udział. Hooker bowiem zmarł 1 czerwca 2001 r. Z Kalifornii Zucchero wrócił do Włoch, by dokończyć nagrania w Umbi Studios w Rovigo. Stamtąd artysta udał się do studia Real World Petera Gabriela w Anglii w
celu zmiksowania albumu razem z inżynierem dźwięku U2 Richardem Raineyem. Płyta została ukończona w studiu Metropolis w Londynie.

„Baila (Sexy Thing)” – pierwszy singiel z najnowszej płyty tuż po premierze (w lipcu 2001 r.) zajął pierwsze miejsce na liście przebojów we Włoszech, w Szwajcarii (złota płyta) oraz Hiszpanii. Nowy album Zucchero „Shake” nagrany w studiach amerykańskich i brytyjskich został doszlifowany we Włoszech i wydany we wrześniu w Europie. Krążek zdobył platynowy certyfikat IFPI za milion sprzedanych egzemplarzy na Starym Kontynencie. Płyta zawiera niesamowity utwór zadedykowany Johnemu Lee Hookerowi, z którym włoski piosenkarz śpiewa w duecie. Po premierze wydawnictwa Zucchero udał się w długą trasę koncertową. W listopadzie 2003 r. Adelmo został zaproszony przez Briana Maya i Dave’a Stewarta do wzięcia udziału w dużym przedsięwzięciu – „46664 Give 1 Minute Of Your Life To AIDS”, czyli koncercie zorganizowanym przez Dave’a Stewarta i muzyków grupy Queen w celu wsparcia kampanii Nelsona Mandeli. Zucchero wykonał razem z Brianem Mayem, Rogerem Taylorem i Sharon Corr utwór „Everybody’s Got To Learn Sometime”, numery „I
Want It All” i “We Are The Champions” z Anastasią. oraz finałowy utwór “46664 (Long Walk Of Freedom)” z wszystkimi artystami biorącymi udział w projekcie.

Włoch był jedynym Ambasadorem 46664, który wziął udział w Festival 46664 Comunidad de Madrid odbywającym się w stolicy Hiszpanii. Artysta występował również w Tromsø, w Norwegii w czerwcu 2004 r. podczas 46664 Arctic. W tym samym roku Zucchero nagrał również pełen przebojów album „Zu & Co.”, na którym wokalista śpiewał duety z największymi gwiazdami muzyki, takimi jak: Miles Davis, Paul Young, Ronan Keating, Sheryl Crow, Dolores O'Riordan, B.B. King, John Lee Hooker, Maná, Brian May czy Solomon Burke. Międzynarodowa premiera płyty miała miejsce w londyńskiej Royal Albert Hall, podczas specjalnego koncertu wystąpili: Brian May, Mousse T., Jenny Bae, Tina Arena, Fher, Paul Young, Dolores O’Riordan, Solomon Burke, Cheb Mami, Ronan Keating, Luciano Pavarotti, Eric Clapton i Irene Fornaciari. Krążek sprzedał się w milionach egzemplarzy w całej Europie i na całym Świecie, a także znalazł się na liście Billboard Hot 100 po premierze w USA w lecie 2005 r. W lipcu 2005 r. Zucchero wziął udział w koncertach „Live 8” w
Rzymie oraz Paryżu.

We wrześniu 2006 r. artysta wydał album „Fly”, który zawierał single: „Bacco Perbacco”, „Cuba Libre” i „Occhi” oraz kolaboracje z takimi artystami jak Ivano Fossati czy Jovanotti. Za produkcję płyty odpowiedzialny był Don Was. Numer „L'amore è Nell'aria" (Love Is In The Air)” zawierał podkład instrumentalny z płyty „Broken” brytyjskiego zespołu Feeder, ale było to nowe nagranie stworzone na podstawie oryginału. Wydawnictwo w wielu krajach natychmiast zdobyło listy przebojów bardzo często stając się na nich pozycją numer jeden. Zucchero zaśpiewał również w duecie na albumie „Overnight Sensational” legendarnego wokalisty soulowego Sam Moore'a. Artyści nagrali kawałek „You Are So Beautiful” razem z Billym Prestonem, Erikiem Claptonem i Robertem Randolphem. Ta wersja utworu została nominowana do nagrody Grammy w kategorii „Traditional R&B Vocal”.

Włoski piosenkarz rozpoczął 2007 r. od promocji albumu „Fly” występując w radiowych i telewizyjnych show oraz wyruszając w tournée, które rozpoczęło się w Paryżu i trwało cały rok obejmując ponad 150 koncertów (w większości wyprzedanych) w całej Europie, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Ameryce Łacińskiej. Trasa promująca nowy krążek Zucchero była ogromnym sukcesem, zarówno biorąc pod uwagę reakcje publiczności, jak i opinie krytyków. Artysta występował w wielu słynnych miejscach, takich jak: Opera w Paryżu, Opera w Weronie, Valle dei Templi na Sycylii, Carnegie Hall w Nowym Jorku, House of Blues w Los Angeles, i wielu innych…

26 listopada został na całym Świecie wydana płyta „All The Best” zawierająca największe przeboje wokalisty. Po premierze tego krążka Zucchero ponownie wyruszył w trwające dwa lata tournée, podczas którego zagrał ponad 200 koncertów na pięciu kontynentach. W listopadzie 2008 r. miał premierę album „Live In Italy”. Na wydawnictwo składały się dwie płyty CD oraz dwie DVD, na które nagrano magiczne koncerty ze stadionu San Siro w Milanie i Areny w Weronie. Ponownie płyta Zucchero odniosła sukces na całym świecie. W 2009 r. po straszliwym trzęsieniu ziemi, które wstrząsnęło miastem L’Aquila 24 kwietnia Adelmo i inni najpopularniejsi włoscy artyści połączyli siły, by nagrać singiel „Domani 21-04-09”. Cały dochód ze sprzedaży tego utworu został przeznaczony na przebudowę i renowację „Alfredo Casella” Academy Of Music And The Stabile Theatre Of Abruzzo w L’Aquila.

Podczas siódmej edycji Ischia Global Film & Music Fest Zucchero i Paul Haggis wręczyli nagrodę Stingowi, a następnie włoski piosenkarz wystąpił na scenie razem z laureatem i Andrea Bocellim. W drugim dniu festiwalu to Zucchero otrzymał nagrodę z rąk Stinga i Trudie Styler.

Adelmo został zaproszony na uroczystość z okazji 91. urodzin Nelsona Mandeli i wziął udział w charytatywnym koncercie „46664 Make An Imprint” w nowojorskiej Radio City Music Hall. Muzyk wystąpił razem z artystami takimi jak: Aretha Franklin, Stevie Wonder, Will.I.Am, Josh Groban, Carla Bruni, Dave Stewart, Wyclef Jean, Alicia Keys, Angelique Kidjo, Whoopi Goldberg, Forest Whitaker czy Morgan Freeman. Zucchero, który został przedstawiony jako największa gwiazda muzyki rockowej we Włoszech, zaśpiewał utwór „You Are So Beautiful”, a następnie dołączył do pozostałych muzyków, by wspólnie wykonać kawałek „Happy Birthday” w interpretacji Steviego Wondera.

Z powodu tragicznej katastrofy na stacji kolejowej w Viareggio w Toskanii (30 czerwca 2009 r.) Zucchero i promotor Mimmo d’Alessandro zorganizowali koncert dla Viareggio – „Lest We Forget”. Piosenkarzowi akompaniował zespół, w którego skład wchodzili: Massimo Marcolini (dyrektor muzyczny i gitarzysta), Andrea Cozzani (bas), Guido Carli (perkusja), Giuseppe Zito (klawisze), Eros Cristiani (klawisze), Joe Damiani (perkusja), Sara Grimaldi (wokal), Stefania Orrico (wokal), Mario Schilirò (gitara), Derek Wilson (perkusja), James Thompson (saksofon) i Massimo Greco (trąbka). Zucchero zaśpiewał: „Diavolo In Me” z Solomonem Burke, „Baila (Sexy Thing)” i „Dio è Morto” z Bebbe Carlettim, „Dune Mosse” z Jeffem Beckiem (gitara), „Every Breath You Take” i „Fragile” ze Stingiem, „Così Celeste” z Chórem Festiwalu Pucciniego oraz „Miserere” w wirtualnym duecie z Luciano Pavarottim, którego postać została wyświetlona na dużym ekranie.

W listopadzie 2010 r. premierę miał „Chocabeck”, już okrzyknięty jednym z najlepszych, jeśli nie najlepszym albumem w historii napisanym przez Zucchero. Płyta była nagrywana na całym Świecie (w tym m.in. w Los Angeles, Bolgheri i Londynie). Krążek produkowali najlepsi fachowcy – Don Was (The Rolling Stones, Bob Dylan, Roy Orbison) i Brendan O’Brien (AC/DC, Bruce Springsteen, Pearl Jam). Dodatkową produkcją zajęli się autorzy sukcesu grupy Coldplay („Viva la Vida” czy „Death And All His Friends”) – Jon Hopkins i Davide Rossi. Poruszające teksty zawarte na albumie powstały we współpracy włoskiego piosenkarza razem z Bono (autor tekstu „Someone Else’s Tears”) i Brianem Wilsonem. Płytą „Chocabeck” Zucchero otworzył zupełnie nowy, znakomity rozdział swojej kariery. W trasie „Chocabeck World Tour” promującej najnowsze wydawnictwo artysta zagrał ponad 100 koncertów w całej Europie, Ameryce Północnej i Łacińskiej.

Latem 2012 r. Zucchero nagrał w Hawanie album „La Sesión Cubana”, nad którym współpracował z najważniejszymi kubańskimi muzykami. Pierwszym singlem z płyty był numer „Guantanamera (Guajira)”, który wyprodukował Zucchero i Don Was, a zmiksował Michael Brauer. Krążek zawierał siedem zupełnie nowych kawałków, które zostały zestawione ze starymi przebojami włoskiego piosenkarza zaaranżowanymi na nowo („Baila”, „Un Kilo”, „Così Celeste”, „Cuba Libre”, ”Everybody’s Got To Learn Sometime” i „L’Urlo”). Nowe nagrania, w tym również singiel „Guantanamera (Guajira)” zostały zaadaptowane przez Zucchero na język włoski, utwory „Nena” i „Pana” są w języku hiszpańskim, a piosenka „Ave Maria No Morro” to duet artysty z jednym z najbardziej prestiżowych wokalistów współczesnej muzyki brazylijskiej – Djavanem.

Zucchero tak opisuje swój najnowszy album: „Moja muzyka, jak wszyscy wiedzą, pochodzi z bluesa, soulu, z muzyki gospel. Ten projekt to podróż z Nowego Orleanu na Kubę, poprzez Mexicali. Łacińskie, kubańskie i teksańsko-meksykańskie dźwięki i rytmy tańczą ze sobą!”.