Top 10 najbardziej przerażających seriali. Budzą grozę jak najlepsze horrory

Nieco starsi widzowie pamiętają zapewne "Miasteczko Twin Peaks", gdzie w tajemniczej Czarnej Chacie działy się niestworzone rzeczy. W połowie lat dziewięćdziesiątych to właśnie produkcja Davida Lyncha wytyczała kierunki w telewizyjnym horrorze. Później nadeszło "Z Archiwum X" i nastąpił prawdziwy renesans serialowej grozy. Jak sytuacja wygląda dziś? Niegasnąca popularność opowieści odcinkowych sprzyja rozwojowi wszystkich gatunków telewizyjnych, w tym horroru. Poniżej prezentujemy najstraszniejsze współczesne seriale. Sprawdźcie, czy rzeczywiście jest czego się bać!

"Penny Dreadful" można luźno przetłumaczyć jako "groza za funta". W XIX wieku w USA wydawane były tanie magazyny, komiksy i opowiadania przedstawiające historie z pogranicza horroru. W tego typu publikacjach pojawiały się między innymi wilkołaki, wampiry i czarownice. W serialu Johna Logana spotykają się Dracula, Frankenstein, Dorian Gray i kilka innych postaci znanych z opowieści z dreszczykiem.

"Penny Dreadful" zaskakuje poważnym i dojrzałym podejściem do klasycznych potworów. Mamy tu do czynienia z bohaterami z krwi i kości, którzy czują, kochają i nienawidzą. Jest to przepiękna produkcja ze wspaniałą muzyką polskiego kompozytora Abla Korzeniowskiego oraz z imponującymi kostiumami i scenografią. Wielkie wrażenie robią dialogi, które przywodzą na myśl język poezji. W główną bohaterkę "Penny Dreadful" wciela się Eva Green – mająca na swoim koncie role w takich filmach jak "Casino Royale" czy "Dumbo".

Udział tej wspaniałej artystki powinien stanowić wystarczającą motywację, żeby sięgnąć po "Penny Dreadful". Na koniec warto dodać, że w 2020 roku serial doczekał się spin-offu pod tytułem "Miasto aniołów", który toczy się w Los Angeles lat trzydziestych. Niestety, w nowej odsłonie nie udało się oddać magii oryginału.

"Nawiedzony dom na wzgórzu" przedstawia historie o demonach ukrytych w pewnej rodzinie. W relacjach pomiędzy poszczególnymi członkami familii zakorzeniły się duchy przeszłości, które nie pozwalają im iść do przodu i prowadzą do samozniszczenia. Mamy tutaj do czynienia z niezwykłą opowieścią. Być może jest to najbardziej złożony telewizyjny horror od czasów "Miasteczka Twin Peaks".

Poznajemy rodzeństwo Huttonów, które po wielu latach wciąż nie może poradzić sobie ze śmiercią matki. Ktoś uzależnia się od narkotyków, ktoś wchodzi w destrukcyjne relacje międzyludzkie, ktoś inny żyje w zakłamaniu. Młodzi ludzie, żeby uwolnić się od wyniszczającej przeszłości, muszą wrócić do miejsca, w którym zginęła ich matka i skonfrontować się z dramatycznymi wydarzeniami z dzieciństwa. Mieszkające w starym domostwie demony tylko czekają na przybycie nieszczęśników. Fabułę "Nawiedzonego domu na wzgórzu" można odbierać zarówno jako prostą opowieść o duchach, jak i metaforyczną historię o rodzinie, która po przeżytej traumie nie potrafi przejść do codzienności.

Nowobogacka rodzina. Ona, prężna reporterka telewizyjna, on kucharz sportowców. Wspaniały dom w centrum miasta, a w nim nowonarodzone dziecko, które jest oczkiem w głowie młodego małżeństwa. Trudno jednak połączyć karierę z zajmowaniem się niemowlakiem. Przydałaby się opiekunka. Wkrótce u progu domu Turnerów pojawia się idealna niania, Leanne. Dziewczyna bierze na ręce dzidzię, która okazuje się… lalką. Turnerowie jednak tego nie zauważają i traktują zabawkę jak żywą istotę. Leanne zaczyna grać w ich grę i odkrywa mroczną tajemnicę rodziny. Co więcej, sama posiada kilka sekretów. Nie pojawiła się tutaj przez przypadek. Ma zadanie do wykonania, a jest ono ściśle powiązane z lalką, którą zaczyna się opiekować.

"Servant" to z jednej strony straszny, z drugiej całkiem zabawny horror, którego producentem wykonawczym jest M. Night Shyamalan. Artysta ma na swoim koncie takie blockbustery jak "Szósty zmysł", "Osada" czy "Split", także wie co nieco o kinie grozy. "Servant" stanowi jego udany powrót do tego gatunku.

Myśląc o literaturze grozy, od razu przychodzi nam do głowy Stephen King. Wciąż aktywny zawodowo pisarz stworzył tak dużo motywów związanych z horrorem, że już zapewnił sobie miejsce w panteonie twórców, którzy mieli największy wpływ na światową popkulturę. "Castle Rock" oddaje hołd temu wielkiemu artyście. Serial, korzystając z pomysłów autora, przedstawia opowieść grozy o amerykańskim miasteczku, w którym dochodzi do serii przerażających i niewytłumaczalnych zjawisk.

Obeznani z prozą Stephena Kinga bardzo szybko odnajdą znajome tropy. W pierwszym sezonie "Castle Rock" bardzo ważną rolę odgrywa więzienie Shawshank. Główną bohaterką drugiej serii jest natomiast niejaka Annie Wilkies, która pojawia się również w "Misery". W serialu zauważymy także nawiązania do: "Cujo", "Zielonej mili", "Smętarza dla zwierząt" czy "Stań przy mnie". "Castle rock" podchodzi do prozy mistrza z wielkim szacunkiem. Zamiast wyskakującej zza winkla grozy, mamy tutaj głęboki i ponury klimat, który wywołuje wielki niepokój.

Ten niezwykły serial liczy już 9.sezonów i wciąż się rozwija. "American Horror Story" jest antologią. Każdy sezon przedstawia inną historię, jednak obsada przeważnie się nie zmienia. Poszczególne opowieści poświęcone są innemu motywowi związanemu z amerykańskim folklorem grozy. W "American Horror Story" przewijają się miejskie legendy i wiejskie przypowieści z dreszczykiem.

Serial eksploruje również znane w popkulturze wątki. Od nawiedzonych domów, przez czarownice, morderczych klaunów i wampiry, aż po koniec świata, seryjnych morderców i okultystów. Czasem jest naprawdę strasznie, innym razem dość zabawnie. Twórca serialu, Ryan Murphy, wie, kiedy puścić oko do widza i nieco zabawić się konwencją, tak żeby było mniej szablonowo. Prawdziwą ozdobą "American Horror Story" jest wspaniała obsada. Na przestrzeni 9. sezonów w serialu wystąpili między innymi: Lady Gaga, Jessica Lange, Kathy Bates, Sarah Paulson, Emma Roberts, Joseph Fiennes, Cuba Gooding Jr. czy André Holland.

Opowieści o Władzie Palowniku było już wiele zarówno w kinie, jak i w telewizji. To jeden z najpopularniejszych mitów gatunku grozy i eksplorowano go na wiele możliwych sposobów. W pewnym momencie temat zrobił się tak powszechny, że twórcy horrorów dali sobie z nim spokój. Ile można opowiadać wciąż tę samą historię?

W 2020 roku postać Draculi powróciła w nietypowym brytyjskim miniserialu. Trzy odcinki skupiają się na różnych momentach w historii króla wampirów. Draculę spotykamy zarówno w jego zamku, jak i na statku podczas podróży do Wielkiej Brytanii oraz we współczesności, kiedy to staje się częścią nowoczesnego społeczeństwa. Kluczem do sukcesu opowieści o Draculi zawsze był aktor obsadzony w głównej roli. Tym razem we Włada wciela się Claes Bang, duński aktor znany z wielkiego artystycznego przeboju pod tytułem "The Square". Jego Dracula zarówno przeraża, jak i bawi. Format BBC to bowiem horror z przymrużeniem oka, który dość nieszablonowo podchodzi do znanej wszystkim opowieści. Błyskotliwy i zaskakujący serial, choć trzeba uczciwie zaznaczyć, że finałowy epizod dość mocno odstaje poziomem od wcześniejszych odsłon. Draculi nie do końca jest do twarzy ze współczesnością.

Adaptacja prozy Dana Simmonsa nie jest serialem dla każdego, ale jeśli przebrniemy przez dość powolną narrację, odkryjemy klimat, który zmrozi nas do szpiku kości. Dosłownie, ponieważ opowieść poświęcona jest dziewiętnastowiecznej ekspedycji Królewskiej Marynarki Wojennej, która zostaje uwięziona na Arktyce (historia oparta jest częściowo na prawdziwych wydarzeniach).

Statki pełne brytyjskich żołnierzy wpadają w mroźną pułapkę. Odizolowani od świata nieszczęśnicy walczą o życie z otaczającym ich żywiołem. Na pokładach okrętów zaczyna panować głód i strach. Wkrótce okazuje się, że na życie żołnierzy dybie coś jeszcze. W mroźnych odstępach Arktyki przebudziło się straszliwe monstrum, które zaczyna mordować uczestników ekspedycji. Marynarze muszą pokonać potwora, niestety część z nich popada w szaleństwo i staje przeciwko swoim kamratom. Serial doczekał się drugiego sezonu, który przedstawia zupełnie inną historię. Tym razem fabuła skupia się na japońskich więźniach w czasie II wojny światowej.

Serialowa kontynuacja słynnego horroru z 1973 roku. Dziewczynka, która została nawiedzona przez diabła w kinowym pierwowzorze, jest już dorosłą kobietą i ma rodzinę. Niestety, demony wciąż o niej pamiętają.

Tym razem ofiarą szatana pada córka bohaterki. Do akcji wkracza dwóch księży, którzy rozpoczynają żmudny proces egzorcyzmów. Duchownym daleko do bycia czystymi i świętymi, więc i ich diabeł wodzi na pokuszenie. Panom nie brakuje jednak siły i determinacji. Stosują nietypowe metody, by wypędzić demona z niewinnej dziewczynki. Serial cieszył się dużą popularnością wśród miłośników telewizyjnego horroru, jednak po drugim sezonie twórcy zdecydowali się skasować format. Wielka szkoda, bo w powszechnej opinii odsłona numer dwa była jeszcze lepsza niż pierwsza.

Guillermo del Toro to obecnie jeden z najbardziej uznanych amerykańskich reżyserów. Po tym, gdy artysta zdobył Oscara za "Kształt wody", hollywoodzkie wrota stanęły przed nim otworem. Wcześniej del Toro dał się poznać jako kreatywny twórca poruszający się w gatunkach horror i fantasy. "Wirus" to serial telewizyjny, który del Toro wyprodukował i częściowo wyreżyserował. Historia jest esencją stylu tego wielkiego twórcy. Mamy tutaj wampiry, groźną epidemię, nazistów i zbliżający się koniec świata. Serial imponuje pod względem wizualnym - w wizerunku monstrów, charakteryzacji i kostiumach widać rękę autora "Kształtu wody". Fabuła natomiast to dość tradycyjna historia o walce dobra ze złem. Nie ma w tym może zbyt dużo oryginalności i kreatywności, ale na poziomie rozrywki z dreszczykiem sprawdza się idealnie.

Kto powiedział, że w horrorach powinny straszyć jedynie potwory, duchy i wiedźmy? Nie od dziś wiadomo, że największe koszmary kryją się w ludzkich sercach i duszach. "Opowieść podręcznej" przenosi nas do przerażającego świata, w którym mężczyźni czynią kobiety swoimi niewolnicami. Panie pracują, służą i pełnią funkcję seksualnych zabawek. Ich główna rola to natomiast rodzenie dzieci. Są ubezwłasnowolnione i całkowicie podporządkowane mężczyznom. Czy można sobie wyobrazić bardziej przerażający horror? Żadna historia o potworach nie może równać się tej koszmarnej wizji.

"Opowieść podręcznej" epatuje scenami tortur i gwałtów. Bardzo obrazowo podchodzi do sekwencji znęcania się jednego człowieka nad drugim. Ciężko przejść obojętnie obok tak mrocznej estetyki. Nic dziwnego, że "Opowieść podręcznej" stała się jednym z najważniejszych seriali naszych czasów.