Widzialna pomoc niewidzialnych bohaterów
Program pojawił się na antenie Telewizji Polskiej na początku lat 60. Prowadził go aktor, Andrzej Antkowiak. Widzowie widzieli jednak na ekranie jedynie zarys jego postaci. Twarz Niewidzialnego zawsze zostawała w cieniu, a produkcję cechowała aura tajemniczości. Niewidzialni bohaterowie, podobnie jak Zorro, zawsze pozostawali w ukryciu. Na antenie programu odczytywano jednak listy z podziękowaniami, które spływały od beneficjentów pomocy do młodzieżowej redakcji TVP.
Wraz z uruchomieniem programu, członkowie bractwa niewidzialnych zostawiali na miejscu akcji kartki ze swoim numerem (każde dziecko miało swój nr identyfikacyjny) z prośbą o jej odesłanie na adres redakcji "Niewidzialnej ręki" wraz z krótką notatką na temat pomocy ze strony Niewidzialnego.
W czasie 25 lat działalności mali uczestnicy akcji uczynili kilka milionów dobrych uczynków. Ludzie, którzy spotkali na swojej drodze "Niewidzialną rękę" nie mogli wyjść z podziwu dla życzliwych gestów młodych ludzi, czemu dawali wyraz w licznych listach do redakcji. Choć działalność anonimowych bohaterów najczęściej ograniczała się do drobnych uczynków, to w historii programu zdarzały się też akcje spektakularne. Takie jak ta z 1973 roku, kiedy 11-letni Niewidzialny o numerze 13 128 wykazał się niebywałym czynem.