Kino moralnego niepokoju
Autorem terminu „kino moralnego niepokoju” jest reżyser Janusz Kijowski, ale po raz pierwszy określenie zostało użyte przez Andrzeja Wajdę w 1979 roku podczas przemówienia na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdańsku.
Wspomniane pojęcie odnosi się do realistycznych filmów współczesnych, zrealizowanych głównie w latach 1976-81 zarówno przez uznanych twórców (Zanussi i Wajda)
, jak i młodych reżyserów, takich jaki Kieślowski, Holland czy Zaorski.
Wśród reprezentatywnych produkcji nurtu wymienia się najczęściej m.in. „Aktorów prowincjonalnych” Agnieszki Holland, „Wodzireja” Feliksa Falka czy „Amatora” Krzysztofa Kieślowskiego.