Pierwsza dama kina psychologicznego

Schneider* zagrała u wybitnych reżyserów, takich jak Orson Welles czy Luchino Visconti. Począwszy od filmu „Okruchy życia” z roku 1970 stała się ulubioną aktorką Claude’a Sauteta i *pierwszą damą francuskiego kina psychologicznego.

Swoje najwybitniejsze role stworzyła w latach 70., głównie u Sauteta („Max i ferajna”, „Cezar i Rozalia”, „Prosta historia”), ale także m.in. u Claude’a Chabrola („Niewinni o brudnych rękach”), Luchina Viscontiego („Ludwig”) czy Andrzeja Żuławskiego („Najważniejsze to kochać”).