Kto kogo porzucił?

- To była moja pierwsza miłość. Chociaż w głowie ułożyłam sobie, że jestem znakomitą baleriną, to jednak moje ciało nie za bardzo za tym nadążało – przyznaje w wywiadzie dla HIRO.

Idąc za tą sugestią, łatwo dojść do wniosku, że jej ciało od początku miało przed sobą inny cel – tylko świadomość Geraldine nie nadążała za jego potrzebami. Minęło wiele lat, zanim córka Chaplina zdała sobie sprawę, że nie wyobraża sobie życia bez aktorstwa.

Przed kamerą stanęła już jako 8-latka. Choć nie została wymieniona w czołówce, nie ma wątpliwości, że pojawiła się u boku taty w „Światłach rampy“ z 1952 roku. Za pierwszą wielką rolę uznaje się jednak jej następny występ przed kamerą.

Trzynaście lat później Geraldine zagrała Tonyę w „Doktorze Żywago“ (1965) Davida Leana. Kreacja przyniosła jej pierwszą nominację do Złotego Globu. Nagrody nigdy nie dostała, ale w kolejnych latach była nominowana do niej jeszcze dwukrotnie. Do dziś twierdzi jednak, że występ w filmie Leana był dla niej przełomowy z innego powodu...