Pola podbija Berlin
Popularność w kraju przyniosły jej role w takich filmach, jak: debiutancka „Niewolnica zmysłów” (1914) Jana Pawłowskiego, „Bestia” (1917) i „Żona” (1915) Witalisa Korsaka - Gołogowskiego, czy „Jego ostatni czyn” Stanisława Jerzego Kozłowskiego (1917).
W 1917 roku wyjechała do Berlina, gdzie zasłynęła na skalę ogólnoeuropejską, jako gwiazda filmów Kurta Matulla („Gdy serce nienawiścią pała” 1918), Georga Jacoby („Awanturnica” 1919, „Vendetta” 1919), zaś przede wszystkim Ernsta Lubitscha („Carmen” (1918), „Madame Dubarry” (1919), „Sumurun” (1920), „Dzika kotka” (1921), czy „Głos ulicy” (1922).