Barbara Krafftówna
Zadebiutowała epizodyczną rolą w komedii Jana Fethke i Jana Rybkowskiego „Sprawa do załatwienia” (1953). W 1957 roku zagrała u Leonarda Buczkowskiego w „Deszczowym lipcu”, a w 1958 – w legendarnym „Popiole i diamencie” (1958) Andrzeja Wajdy.
Świetne kreacje stworzyła u Kazimierza Kutza: jako Niura w „Nikt nie woła” (1960) i Barbarka „Upale” (1964) oraz w obrazach Wojciecha Jerzego Hasa: jako barmanka Zosia w „Złocie” (1961), Camilla de Tormez w „Rękopisie znalezionym w Saragossie” (1964), Jadwiga „Szyfrach” (1966), a przede wszystkim jako Felicja w „Jak być kochaną” (1962, Nagroda Aktorska na MFF w San Francisco).
Zobacz także:
[
TAKIEJ JEJ NIE ZNACIE! CZY KOŻUCHOWSKA WOLAŁABY UKRYĆ TE ZDJĘCIA? ]( http://teleshow.wp.pl/malgorzata-kozuchowska-takiej-jej-nie-znacie-6026604057236609g )
[
NAJGORĘTSZE DZIEWCZYNY! KTÓRA NAJSEKSOWNIEJSZA? JUŻ WIEMY! ]( http://teleshow.wp.pl/40-najgoretszych-serialowych-dziewczyn-6034034205869185g )
[
DZIŚ PEWNIE SIĘ TEGO WSTYDZĄ. KOMPROMITUJĄCE ZDJĘCIA! ]( http://teleshow.wp.pl/oni-powinni-wstydzic-sie-tych-kadrow-6026603423880321g )
[
ZOBACZ, JAKI FILM ZNA KAŻDY POLAK ]( http://film.wp.pl/jaki-polski-film-obejrzalo-najwiecej-widzow-6025274942079617g )