- Ceni sobie Pani krytykę konstruktywną?

Absolutnie! Oczywiście, najlepiej jeśli mamy możliwość spotkać się z taką krytyką jeszcze w trakcie tworzenia przedstawienia, bo wtedy jest szansa, żeby coś zmienić i być może nawet uratować. Krytyka konstruktywna tak naprawdę jest dobrą radą. Trzeba jednak znać umiar. Nie można przecież kierować się radami wszystkich. Każdy ma swój sposób widzenia, wrażliwość, marzenia, estetykę. Trzeba być wiernym sobie. Jeśli w duchu coś podpowiada, że ma być tak, to nie należy na siłę naginać się do zdana piętnastu osób. Można się wówczas kompletnie zagubić. Trzeba słuchać a potem umieć z tego wybrać...